Ήταν Κυριακή 13 Απριλίου 2003 , μια νταλίκα που μετέφερε νοβοπάν ερχόταν από την αντίθετη πλευρά. Ο οδηγός έχασε τον έλεγχο και μπήκε στο αντίθετο ρεύμα. Τα νοβοπάν και οι μελαμίνες άρχισαν να σκορπίζονται στον δρόμο. Μερικά από αυτά βρήκαν το λεωφορείο. Όπως και η νταλίκα. Η «καρότσα» μάλιστα της νταλίκας, δεν βρήκε απλά το λεωφορείο, αλλά το «θέρισε» σε όλο το μήκος του.
Λίγο πριν τις 8:00 το βράδυ, βγήκε το πρώτο έκτακτο δελτίο ειδήσεων. “Πούλμαν γεμάτο με μαθητές της Α’ λυκείου, επέστρεφε από εκδρομή στην Αθήνα, στο Μακροχώρι Ημαθίας. Ο οδηγός ενός φορτηγού που μετέφερε νοβοπάν από τον Προβατώνα Έβρου στην Αθήνα, έχασε τον έλεγχο και συγκρούστηκε πλαγιομετωπικά με το λεωφορείο στο 388ο χιλιόμετρο στην εθνική οδό Λάρισας- Θεσσαλονίκης, κοντά στην κοιλάδα των Τεμπών. Από την σύγκρουση χτυπήθηκε το μπροστινό μέρος γδέρνοντας την αριστερή πλευρά του λεωφορείου.
Οι ιμάντες που συγκρατούν τα νοβοπάν υποχώρησαν πέφτοντας σαν ξυράφια στους ανυποψίαστους μαθητές. Το λεωφορείο κόπηκε στα δυο. Τα σωστικά συνεργεία έκαναν πάνω από τρεις ώρες να απεγκλωβίσουν νεκρούς και τραυματίες. Τα παιδιά ήταν σε σοκ βλέπονταν τους συμμαθητές τους να έχουν πεθάνει“. Ο οδηγός της νταλίκας άρχισε να ουρλιάζει «εγώ φταίω, σκότωσα τα παιδιά. Θα μπορούσε να είναι η κόρη μου μέσα».
Τα πρωτοσέλιδα την επομένη είναι μαύρα. «Είναι άδικο…» γράφει η Θεσσαλονίκη. «Γιατί Θεέ μου;» ο Αγγελιοφόρος. Οι μαρτυρίες από το νοσοκομείο των μαθητών που σώθηκαν είναι σοκαριστικές: «Τα παιδιά φώναζαν για βοήθεια. Κάποια είχαν σκεπαστεί κάτω από τα καθίσματα». «Εγώ κι ένας άλλο συμμαθητής μου κατορθώσαμε να βγούμε από το τζάμι δεξιά μας. Πετάχτηκα έξω, αλλά γύρω μου άκουγα κραυγές και δίπλα μου έβλεπα συμμαθητές μου νεκρούς…».
Μία 15χρονη μαθήτρια από το Μακροχώρι που είχε αποφασίσει την τελευταία στιγμή να μην πάει στην εκδρομή, προσπαθούσε να βρει όλη τη νύχτα τους συμμαθητές της στο τηλέφωνο. «Τους τηλεφώνησα όλους, δυστυχώς κανείς δεν απάντησε», είπε. Από τα πρώτα 24ωρα μετά το δυστύχημα, ειδικοί ψυχολόγοι βρίσκονται κοντά στους συγγενείς, τους φίλους και τους κατοίκους των χωριών της Βέροιας.
Το πόρισμα δεν άργησε να βγει. Το απέδωσαν στην ταχύτητα που ανέπτυξε ο οδηγός της νταλίκας όταν πήρε τη στροφή. Δεν είχε ορατότητα και δεν πρόλαβε να φρενάρει με αποτέλεσμα να πέσει πάνω στο πούλμαν. Επίσης ο δρόμος δεν πληρούσε καμία από τις προϋποθέσεις ασφαλείας που απαιτεί μια εθνική οδός. Ήταν στενός, μόνο με μιάμιση λωρίδα ανά κατεύθυνση και με συνεχείς στροφές. Το πλάτος της ασφάλτου στο σημείο της κοιλάδας των Τεμπών ήταν 9,5 μέτρα, ενώ σύμφωνα με τους κανόνες ασφαλείας που είχε θεσπίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση έπρεπε να έχει τουλάχιστον 17,80 μέτρα πλάτος.
Η δίκη για το δυστύχημα
Η δίκη έγινε τον Οκτώβριο του 2008. Ο οδηγός του λεωφορείου αθωώθηκε, ενώ ο οδηγός της νταλίκας καταδικάστηκε σε κάθειρξη 15 ετών. Οι ιδιοκτήτες της νταλίκας και του εργοστασίου νοβοπάν καταδικάστηκαν από 4 έως 14 χρόνια.
Η εταιρεία κατέβαλλε επίσης το ποσό των 8.500.000 ευρώ στις οικογένειες των αδικοχαμένων μαθητών. Όπως ανέφερε ο αντιδήμαρχος Βέροιας το 2012, Θ. Θεοδωρίδης «παρά τις τιμωρίες, παρά τις αποζημιώσεις, τα παιδιά του Μακροχωρίου δεν θα γυρίσουν ποτέ πίσω».
Μαθητής που επέζησε έγινε Αρχιμανδρίτης
Μετά το δυστύχημα των Τεμπών, ήρθε πιο κοντά με τον Θεό και αποφάσισε να γίνει μοναχός. Ο μαθητής που επέζησε από το τραγικό τροχαίο, μια εβδομάδα πριν το Πάσχα του 2017, έγινε Αρχιμανδρίτης. Ο Μακάριος Λιακόπουλος, ήταν ανάμεσα στους μαθητές του τραγικού δυστυχήματος που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα.
